เซนเซอร์ออกซิเจนและเซนเซอร์ไนโตรเจนออกไซด์แตกต่างกันอย่างไร?

ทั้งเซ็นเซอร์ออกซิเจนและเซ็นเซอร์ไนโตรเจนออกไซด์เป็นเซ็นเซอร์ที่สำคัญมากในระบบการปล่อยไอเสียของรถยนต์ พวกเขามีบทบาทสำคัญในการติดตามและควบคุมการปล่อยมลพิษของเครื่องยนต์ แต่มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างทั้งสอง

เซ็นเซอร์ออกซิเจน

ฟังก์ชั่นหลัก: ตรวจสอบความเข้มข้นของออกซิเจนในไอเสียของเครื่องยนต์ เพื่อควบคุมอัตราส่วนอากาศต่อเชื้อเพลิง รับประกันการเผาไหม้ของเครื่องยนต์อย่างมีประสิทธิภาพ และลดการปล่อยก๊าซที่เป็นอันตราย

หลักการทำงาน: ใช้การโยกย้ายของไอออนออกซิเจนในอิเล็กโทรไลต์ที่เป็นของแข็งเพื่อสร้างสัญญาณไฟฟ้า ซึ่งขนาดจะเป็นสัดส่วนกับความเข้มข้นของออกซิเจน

พิมพ์:

เซ็นเซอร์ออกซิเจนย่านความถี่แคบ: ส่วนใหญ่ใช้สำหรับการควบคุมวงปิด โดยสามารถตรวจจับสถานะของส่วนผสมที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไปเท่านั้น

ไวด์แบนด์เซ็นเซอร์ออกซิเจน: สามารถตรวจสอบอัตราส่วนอากาศต่อเชื้อเพลิงของส่วนผสมได้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่แบบเข้มข้นไปจนถึงแบบบาง และให้การควบคุมที่แม่นยำยิ่งขึ้น

ตำแหน่ง: โดยปกติจะติดตั้งระหว่างท่อร่วมไอเสียของเครื่องยนต์กับแคตตาไลติกคอนเวอร์เตอร์

เซ็นเซอร์ไนโตรเจนออกไซด์

ฟังก์ชั่นหลัก: ตรวจจับความเข้มข้นของไนโตรเจนออกไซด์ (NOx) ในไอเสียของเครื่องยนต์ และส่งสัญญาณป้อนกลับสำหรับระบบ Selective Catalytic Reduction (SCR) เพื่อลดการปล่อย NOx

หลักการทำงาน: ใช้หลักการไฟฟ้าเคมีในการวัดขนาดปัจจุบัน ทำให้สามารถทดสอบปริมาณ NOx ในไอเสียรถยนต์ได้อย่างแม่นยำ

พิมพ์:

ประเภทของเซอร์โคเนียมไททาเนต: เซอร์โคเนียมไททาเนตใช้เป็นวัสดุที่มีความละเอียดอ่อนซึ่งมีความไวและความสามารถในการคัดเลือกสูง

ประเภทของเซอร์โคเนียมออกไซด์: คล้ายกับเซ็นเซอร์ออกซิเจนแต่วัสดุชั้นละเอียดอ่อนจะแตกต่างกัน ส่วนใหญ่ใช้ในการตรวจจับ NOx

ตำแหน่ง: โดยปกติจะติดตั้งก่อนระบบ SCR เพื่อตรวจสอบความเข้มข้นของ NOx ที่เข้าสู่ระบบ SCR